Upotreba životinjskih modela za proučavanje kardiovaskularnih bolesti dala je značajan doprinos našem razumijevanju patogeneze bolesti, što je rezultiralo razvojem dijagnostičkih tehnika i pomaganjem u validaciji efikasnosti preventivnih i terapijskih postupaka, bilo farmakoloških ili interventnih.
Dok modeli za ispitivanje kardiovaskularnih životinja nikada neće tačno replicirati klinički scenario, oni omogućavaju direktno posmatranje određenih događaja omogućavajući dobru kontrolu više faktora dok koriste precizne i generalno invazivne procedure koje je teško implementirati u kliničkim istraživanjima. Podaci životinjskog modela moraju se procenjivati zbog relevantnosti za ljudsku patologiju, a samim tim i podaci prikupljeni u bilo kom okruženju treba da budu komplementarni.
Trenutno je istraživanje životinja zakonska obaveza osiguranja sigurnosti lijekova i različitih dijagnostičkih i terapijskih postupaka prije njihovog uvođenja u kliničku praksu. S druge strane, takvi eksperimentalni postupci regulirani su nizom Zakona i propisa usmjerenih na izbjegavanje patnje životinja tokom izvođenja eksperimenata. 9,10 obavezno je sprovesti odgovarajuće mere kako bi se osiguralo poštovanje određenih standarda i procedura odobravanja, kao i praćenje eksperimentalnih tehnika. Pomoći u razvoju i prihvatanju alternativnih metoda za demonstriranje specifičnih patofizioloških ili terapijskih hipoteza, marketinških tehnika (npr.in vitro proizvodnja supstanci zasnovanih na modelima životinja) i nuđenje podsticaja za njihovu upotrebu su dve mere koje mogu pomoći u stvaranju povoljnih uslova za eksperimentisanje modela životinja.
Primarne prednosti ovih modela su uključivanje kontrolnih grupa i uspostavljanje okolnosti koje bi mogle uticati na rezultate kada su jedan ili više elemenata različiti. Neka od Ograničenja potiču iz varijacija između ljudskih i eksperimentalno proizvedenih bolesti, kao što su promjene u genetskim regulatornim putevima ili faktorima vezanim za kardiovaskularne funkcije. Između filogenetski različitih vrsta, mogu postojati značajne anatomske varijacije, mogu različito reagirati na patofiziološke uzroke, a farmakološko liječenje može djelovati drugačije. Kao rezultat toga, ekstrapoliranje nalaza iz osnovnih istraživanja na ljudsku patologiju uvek treba raditi sa oprezom.